Dwie główne pozytywne zmiany w polityce fiskalnej w mijającym dziesięcioleciu miały miejsce dzięki rządowi Leszka Millera, który obniżył podatek CIT z 27% do 19% od 2004 roku, i Jarosława Kaczyńskiego, który obniżył najwyższą stawkę PIT z 40% do 32% od 2009 roku. Podatki obniżały zatem rządy postrzegane często jako gospodarczo lewicowe.
Mam wrażenie, że zapominają o tym czasem niektórzy konserwatywni liberałowie popierający Platformę Obywatelską. Tymczasem obecnie rządząca partia doszła do władzy między innymi dzięki hasłu "3x15", więc wprowadzenia liniowej stawki podatków PIT, CIT i VAT, po czym… zaczęła konsekwentnie podatki podnosić.
Wprowadzono niedawno podwyżkę akcyzy od alkoholu i papierosów. Prawdziwe święto fiskusa szykuje się na początek 2011 roku, kiedy pod pretekstem dostosowywania polskich regulacji do wymogów Unii Europejskiej, zostaną wprowadzone wyższe stawki podatku VAT m.in. na żywność i książki. Mówi się też o planach przywrócenia wyższej stawki PIT dla najlepiej zarabiających.
Będzie to zapewne uzasadniane koniecznością łatania dziury budżetowej. Problem w tym, że rządzący nie rozumieją, że podwyżki podatków nie zawsze oznaczają wyższe wpływy do budżetu, i że czas spowolnienia gospodarczego jest szczególnie zły dla podwyższania podatków. Podatnicy reagują na politykę fiskalną państwa przesuwając dochody w czasie lub ukrywając je. Takie możliwości mają oczywiście raczej bogaci niż biedni, więc obniżanie podatków dla najbogatszych przynosi nie tylko pozytywne efekty w postaci stymulowania gospodarki, ale też zazwyczaj oznacza większe wpływy do budżetu.
Swoją drogą, wydaje się, że stosunkowo mniejsze osłabienie wzrostu gospodarczego w Polsce niż w innych państwach europejskich, którym tak bardzo chwalą się rządzący, wynikło, między innymi, z pozytywnego efektu obniżenia podatków dochodowych przez rząd Kaczyńskiego.
Ciekawą analogię jeśli chodzi o obniżanie podatków przez prawicę i lewicę znajdujemy w powojennej historii USA. Słyszy się często o rewolucji podatkowej Reagana, która jak wiadomo przyniosła bardzo pozytywne efekty gospodarcze. Natomiast nie wszyscy wiedzą, że głębokich cięć podatkowych, i to na rzecz najbogatszych podatników, dokonały też administracje Kennedy’ego i Clintona. Jak widać dobrą politykę fiskalną można prowadzić pod różnymi sztandarami.
